Week 3 van stage

Daar ben ik weer! In het weekend van twee weken geleden zijn we samen met Sarah, Marielle en Amos naar het regenwoud geweest. We hebben daar een wandeltocht gedaan van 3uur, super mooi om te zien allemaal. Helaas waren er niet veel dieren te vinden. We hebben met geluk een aapje kunnen zien en voor de rest van de natuur kunnen genieten daar. Op de terug weg zat ik met Babet bij Marielle en Amos in de auto. Ineens werden we aangehouden door de politie, ze wilde al de papieren zien en zeiden dat er iets niet klopte. Alles was gewoon in orden, alleen was de auto niet gekocht in Kenia zelf. De politiemannen stonden met grote geweren en stokken naast de auto en zeiden dat Amos een boeten moest betalen, als hij boos zou worden zou hij mee naar de gevangenis moeten. Zo gaat dat hier, geen poot om op te staan dus. Hij hield zich super rustig en is meegelopen om het te regelen, toen hij terug kwam vertelde hij dat de mannen hadden gezegd: of je geeft ons nu geld voor eten, of je gaat met ons mee. Echt belachelijk hoe dat hier gaat. Gelukkig is alles goed gekomen en zijn we weer veilig thuis gekomen.

In mijn tweede stage week heb ik niet veel kunnen beleven, omdat ik samen met Babet en Sanne ziek ben geworden. We hadden sla gegeten die verkeerd gewassen was en zo hebben we een voedselvergiftiging opgelopen. Heel vervelend allemaal, maar met een paar pillen van dokter Allibhoy zijn we weer helemaal beter nu.

Afgelopen week ben ik begonnen op de surgical ward, hier liggen de mensen die grote wonden hebben en moeten herstellen daarvan. Ik keek er erg naar uit, omdat je dit nauwelijks tegen komt bij de eerste hulp in ons ziekenhuis. Met goede moed daar dus heen gegaan en ik kon gelijk met de arts meelopen om de patiënten en hun wonden te bekijken. Heel indrukwekkend allemaal, zo zag ik een jongetje van 5 jaar, waarbij zijn hoofd helemaal van was verbrand. Super heftig om te zien natuurlijk. Toen de artsen ronde voorbij was, vroeg ik wat ik voor de rest kon doen, maar ik kreeg geen duidelijk antwoord. Er waren zo'n 8 andere Keniaanse stagiaires en die spraken geen van alle engels, ook al zat ik gewoon bij hen aan de tafel. Ook de werknemers lieten mij maar staan, vandaar dat ik besloten heb weer terug te gaan naar de eerste hulp. De werknemers hier zijn super lief en houden heel erg rekening met ons. Ik mag nu zelf injecteren in de bil en bovenarm. Hier leer ik echt veel van. Ook mag ik samen met de zuster wonden schoonmaken als dit nodig is. Het is niet precies wat ik had verwacht van een Keniaans ziekenhuis, maar ik ga het hier zeker nog vol houden. Ik kijk er nog steeds van op hoe ze hier met patiënten omgaan, iedereen wordt maar aan zijn/haar lot overgelaten. Zo kwam er afgelopen week een bewusteloze man aan met 2 andere in een TukTuk. Zijn buik was helemaal opgezwollen, want er was iets goed fout met hem. In Nederland zou al het personeel bijspringen om diegene te helpen, maar hier kijken ze toe hoe de familie aan het sukkelen is de man eruit te halen, heel apart. Later bleek dat deze man gewoon al in een coma was geraakt. Het is erg wennen dus.

Afgelopen weekend hebben we lekker gezwommen en in de zon gelegen. Het bruin worden valt hier namelijk doordeweeks vies tegen haha.

Morgen ga ik samen met Babet een kijkje nemen bij psychiatrie, ben hier erg benieuwd naar. Is het niets dan gaan we weer terug naar de eerste hulp. Zoals de zuster zelf al tegen ons zei: "You can always come back home here." Ik laat het jullie weten!

xxx